Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, τη 2η Κυριακή του Μαΐου, ανάμεσα σε μια ανθισμένη άνοιξη και σε πολύχρωμα λογιών – λογιών λουλούδια, γιορτάζουμε μεγαλοπρεπώς τη γιορτή της μητέρας.
Τη γιορτή της μητέρας που μας έδωσε ζωή, της μητέρας που μας μεγάλωσε, της μητέρας που ξενύχτησε στο προσκέφαλό μας όταν πονούσαμε, της μητέρας που μας περίμενε να γυρίσουμε σπίτι ξημερώματα, της μητέρας που σκούπισε χιλιάδες φορές τα δάκρυά μας, της μητέρας που μας γιάτρεψε με το στοργικό της χάδι, της μητέρας που αγωνιούσε πλάι μας για τις εξετάσεις μας, της μητέρας που αγκάλιασε με θέρμη τα δικά μας μετέπειτα παιδιά, της μητέρας που ακόμη και σήμερα μας βλέπει αδύναμους και μικρούς, της μητέρας που μπορεί να μην είναι πια ανάμεσά μας, μα η παρουσία της και η μυρωδιά της, θα είναι διάχυτη στη ζωή μας και θα μας συντροφεύει, όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Την ίδια ημέρα δικαιωματικά, γιορτάζουν και όλες οι μανούλες εκείνες που δεν κατάφεραν να τεκνοποιήσουν, αλλά άνοιξαν την αγκαλιά τους και πρόσφεραν ζεστασιά και χάδια σε παιδάκια που από νωρίς τα σημάδεψε η μοίρα. Αυτές οι μανούλες, που φέρουν με τιμή τον τίτλο της «μάνας», έχουν για μένα ξεχωριστή αξία, γιατί πολλές φορές στέκονται στο ύψος των περιστάσεων καλύτερα από τις βιολογικές μητέρες.
Γιατί μάνα δε γεννιέσαι, γίνεσαι, αλλά δε γίνεσαι με βιολογικό μονάχα τρόπο…
Η γυναίκα εκείνη που λαχταρά να μεγαλώσει ένα παιδί, που προσφέρει απλόχερα και τη ζωή της για κάποιο ξένο σώμα, η γυναίκα που δε συνδέθηκε με το βρέφος τους 9 μήνες της κύησης όπως άλλες, αλλά νιώθει αμέριστη αγάπη, συγκίνηση και τρυφερότητα κρατώντας στα χέρια της το θαύμα της ζωής, είναι μια άξια μητέρα που της αρμόζει να την εκθειάσουμε και να παραδειγματιστούμε από τις πράξεις της.
Η γυναίκα εκείνη που λαχταρά να αγκαλιάσει, να περιποιηθεί, να φιλήσει, να φροντίσει, να χαϊδέψει και να μεγαλώσει όσο καλύτερα μπορεί ένα παιδί, είναι μια μητέρα που τιμά το ρόλο που θα ακολουθήσει. Είναι μια μητέρα που θα πονέσει για το παιδί της, μια μητέρα που θα συγκινηθεί με τις επιτυχίες του, μια μητέρα που θα χαρεί με τις χαρές του, μια μητέρα που θα παραμερίσει τη θλίψη της για να εισβάλει στη ζωή της η παιδική αφέλεια, η παιδική σκανταλιά, η χωρίς ανταμοιβή παιδική αγάπη, η ανιδιοτελής παιδική γλυκιά ματιά και θα τα κατακλύσει όλα!
Μητέρες όλου του κόσμου, μητέρες που νιώσατε ή και όχι το θαύμα της γέννησης, μητέρες που είστε πάντα δίπλα στα παιδιά σας ακοίμητοι φρουροί, μητέρες ακούραστες καθ’ όλη σας τη ζωή, μητέρες με πάντα ανοιχτή την αγκαλιά σας, γιορτάστε σήμερα αλλά και κάθε μέρα!
Έχετε χίλιους λόγους σήμερα να νιώθετε ξεχωριστές, να γιορτάζετε για αυτό που είστε, για όλα αυτά που μας προσφέρετε, για όλα όσα στο μέλλον χωρίς δεύτερες σκέψεις θα μας χαρίσετε, μα ο κυριότερος λόγος είναι γιατί σας αγαπάμε και πάντα θα έχετε στις καρδιές των παιδιών σας, μια ξεχωριστή, μοναδική θέση που κανείς άλλος δε θα μπορεί να σας την πάρει!
Σας αγαπάμε όσο κανείς δεν μπορεί να αντιληφθεί, σας ευχαριστούμε για όλα εκείνα που μοιραστήκαμε και σας παρακαλούμε να παραμείνετε στις ζωές μας για πάντα!
Χρόνια πολλά μανούλες!!!
Κατερίνα Σιδέρη
